Muzeum było tutaj już przed wojną. Walcownia i pudlingarnia (piece do oczyszczania surówki z domieszek węgla, krzemu i manganu) przestały produkować blachy w 1921 r. Rynek przejęli nowocześniejsi producenci z Zagłębia Dąbrowskiego. Ale to nie był koniec zakładów w Sielpi. Staraniem warszawskiego Muzeum Techniki i Przemysłu, w 1934 r. sielpiańska fabryka stała się pierwszym w kraju obiektem przemysłowym wpisanym do rejestru zabytków.
W czasie II wojny światowej Niemcy wywieźli stąd ponad siedemdziesiąt wagonów żelaza - niemal wszystkie urządzenia i całe wyposażenie. Nie oszczędzili żeliwnych podłóg i ram okiennych. Ale na żelazne koło śródsiębierne o średnicy 8,5 m, prawie 3-metrowej szerokości, nie mieli sposobu. Jedno z największych w Europie kół wodnych jest najcenniejszym zabytkiem dzisiejszego muzeum. Inne maszyny i urządzenia eksponowane w Sielpi – m.in. maszyna parowa, obrabiarki i tokarki – pochodzą z dawnych zakładów ziemi kieleckiej. Prawdziwymi unikatami są XIX-wieczne obrabiarki z Fabryki Machin w Białogonie pod Kielcami.
Zabytkowe maszyny wciąż działają. Żeby się o tym przekonać, trzeba odwiedzić te strony w lipcu, kiedy w Sielpi, Maleńcu i Starej Kuźnicy odbywa się festiwal „Kuźnice Koneckie”.
Muzeum Staropolskiego Zagłębia Przemysłowego, ul. Słoneczna 19, Sielpia, 26-200 Końskie, tel. 41 372 02 93
Czynne w godz. 9.00-12.00 i 13.00-17.00, oprócz poniedziałków i świąt urzędowych.
Bohaterka Senatorium Miłości tańczy 3
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?
